Barcelona

Ο σκατοκαιρος στη Γερμανια συνεχιζεται και ευτυχως που ημουν την προπροηγουμενη βδομαδα Βαρκελωνη και γεμισα τις μπαταριες. Βεβαια καμια φορα δεν ξερω αν θα ηταν καλυτερο να μην κουνιομουνα καθολου απο δω. Αν δε συγκρινεις, δεν εχεις απαιτησεις...

Στη Βαρκελωνη γινεται εδω και 4 χρονια το GSM World Mobile Congress, η μεγαλυτερη εκθεση κινητης τηλεφωνιας στον κοσμο, οπου και παρουσιαζονται τα καινουργια μοντελα και ολα τα παρελκομενα του ειδους.

H Plaza Espana μπροστα απο την εκθεση και διπλα η Corrida.

Στο βαθος ο Λυκαβηττος της Βαρκελωνης, το Tibidabo.

Και στην πανω μερια της εκθεσης το Palau Nacional. Ακριβως απο πισω ξεκιναει το Montjuic, το βουνο των Εβραιων, ενας λοφος στον οποιο εχουν χτιστει οι Ολυμπιακες εγκαταστασεις, συμπεριλαμβανομενου το Ολυμπιακου σταδιου και του Sant Jordi, του καινουργιου κλειστου της Barcelona. Καινουργιο σημαινει οτι αντικατεστησε το Palau Blaugrana, πασιγνωστο στους μπασκετοβιους.

Και στο εσωτερικο της εκθεσης. Η Ericsson.

H Nokia-Siemens Networks.

H Motorola.




Και επειδη δεν ειμαι gadgetας και τα καινουργια μοντελα δε με ενδιαφερουν καθολου, ας σας δειξω μερικα απο τα αλλα μοντελα.


Oι Ρωσιδες της CBOSS.


Η (Pso)Lara Croft εις διπλουν.

Κοριτσα μη βαρατε! Δεν βρηκα κανεναν ωραιο αντρα. Εννοω που να μου αρεσε εμενα...

Αντε ας βαλω κανεναν εντυπωσιακο Ασιατη.

Οφθαλμολουτρου συνεχεια...

Ειχαμε και ελληνικες παρουσιες, οπως π.χ. αυτη της Intracom. Το μανουλομανουλο ειναι Τσεχα, παντως.

Φεραμε κι εμεις 3 μοντελες στο booth της εταιριας και ολοι εσπευσαν να φωτογραφηθουν μια με τη μια και μια με την αλλη.

Εγω αντισταθηκα σθεναρα, αλλα αφου τα μωρα δε μπορουσαν να φυγουν χωρις να εχουν ουτε ενα ενθυμιο απο μενα (το στριγκακι μου το αρνηθηκαν ευγενικα, γιατι θα τσακωνοντουσαν ποια θα το κρατησει για να το κορνιζαρει), στο τελος οπισθοχωρησα και τους εκανα τη χαρη για μονο μια φωτο. “Κοριτσα, αν η γυναικα μου δει τη φωτογραφια θα μου κοψει τα cojones, γιαυτο λοιπον ελατε και οι 3 μαζι. Τουλαχιστον να αξιζει τον κοπο.“ τους ειπα και ηρθαν τρεχοντας.

Ανεβαινοντας προς το φωταγωγημενο Palau Nacional για το παρτυ της Ericsson...

Ο Ericsson πολυελαιος.

Μετα πηγαμε για ενα α-πα-ρα-δε-κτο flamenco της πουτσας (del putso δηλαδη)...

για να καταληξουμε στο Hard Rock Cafe...

oπου ο Τουρκος συναδερφος χαλβαδιαζε τη σουηδεζα σερβιτορα.

_"Arkadas, you take a picture of me with the girl!" μου ειπε.

_"Which girl re arkadas?"

_"The one who brings the drinks!"

_"OK re! Tamam!"

Για κακη του τυχη ομως τα ποτα τα εφερε ενας σερβιτορος, ο Juan-Jose Rodrigues Colombaras κι εγω φυσικα δεν εχασα την ευκαιρια να του φτιαξω κατασταση του Μεμετη... Λεω λοιπον του σερβιτορου "You know my colleague, wants a picture with you."
_"With me???"

_"Yes, why not? You are a nice boy. He is a nice turkish boy. Very good match! What do you think?"

Με κοιταει παραξενα ο Ισπανος... Και του εξηγω:

"He actually wants a picture with the girl, but let's have some lough. Pretend to be very in love with him..."

Γουσταρε ο δικος σου και σκαει μυτη χαμογελαστος διπλα στον Αχμεντ και τον αγκαλιαζει... Κλατς! Αναβουν τα φλας!

Ο Αλη μενει αναυδος... "What? Who? What??? Arkadas, I 'll kill you!"

"Come re malaka Ibrahim! Don't worry! I will not send it to your wife!"

“Καλα στην πολη δεν πηγες?“ θα ρωτησετε.

Πηγα ρε! Μη βιαζεστε!

Ειχα ξαναπαει πρωτη φορα τελος Αυγουστου το 2002, αν θυμαμαι καλα. Κατεβαινα τη Ramplas και το ματι μου απο μακρυα διεκρινε ενα μπουγιο με στολες του πολεμικου ναυτικου. “Λες να ειναι δικοι μας?“ σκεφτηκα. Αλλα τι δουλεια εχουν εδω οι δικοι μας? Απλα μοιαζουν οι στολες. Ετσι κι αλλιως ολες οι στολες του ναυτικου μοιαζουνε. Σκουρο μπλε η μαυρο το χειμωνα και ασπρες το καλοκαιρι. Δε νομιζω να εχει καμια χωρα στολη με χρωμα ροζ φωσφοριζε με μπλε βουλες. Δεν εδωσα και πολλη σημασια και συνεχισα να φωτογραφιζω αμεριμνος, ωσπου ξαφνικα ακουσα μια δυνατη φωνη διπλα μου. “Μαλακες! Ελατε! Απο δω ειναι ο δρομος με τις πουτανες!“ Τελικα οντως ηταν το Π.Ν. Ειχαν ερθει 2 αρματαγωγα για ασκηση και αραξανε Βαρκελωνη για να ξεχαρμανιασουνε και λιγο τα ναυτακια τα ζουμπουρλουδικα που ελεγε και η τετοια (η Καλουτα ητανε?) στον Κωνσταντινου στο “Καλως μας ηρθε το δολλαριο“.
Και εδεησα κι εγω να ανεβω σε αρματαγωγο, μια και στη θητεια μου στο ΠΝ, δεν ειχα πατησει ποτε ποδι (ως κλασσικος βρωμοτσατσος) σε πολεμικο πλοιο. Ενταξει μπηκα μια φορα στην υδροφορα (ξεχασα και πως τη λεγανε, νομιζω “Αρεθουσα“) γιατι εψαχνα ενα συναδερφο. Και η υδροφορα δεν πηγαινε ποτε ταξιδια, γιατι οσες φορες ξεκινησε επεστρεψε την ιδια μερα με βλαβη. Αθανατο ΠΝ!

Κατεβηκα λοιπον τη Rampla, η οποια δεν ειναι μια αλλα πολλες Ramplas μαζι. Και ειναι ο δρομος που περναει απο την Plaza Catalunya και μετα μεσα απο την παλια πολη και το πιο γνωστο κομματι της, το Barri Gotic (γοτθικη γειτονια). Εκει που ειναι μαζεμενα τα μπαρακια, τα tapas bar (μεζεδοπωλεια) και οι πουτανες που ψαχναν τα στραβογιαννα. Ο δρομος αυτος ειναι γεματος μεχρι πολυ αργα τη νυχτα, δηλαδη νωρις το πρωι... Επισης στο δρομο αυτο ειχα παλι τρομερο σουξε ως το απολυτο αρσενικο, μια και ολες οι γκομενες που ανεβοκατεβαιναν ετρεχαν πισω μου φωναζοντας “Fuck me baby“. Το ξερω οτι θελετε να μειωσετε τη γοητεια μου φερνοντας το επιχειρημα οτι οι κοπελες ειναι επαγγελματιες και το εκαναν μονο για λεφτα, αλλα αυτο ειναι μια ασημαντη λεπτομερια... Σημειωτεον οτι ολες μα ολες ειναι μαυρες. Προφανως διαισθανθηκαν τα multi-kulti ενδιαφεροντα μου. Μια μαλιστα μου προτεινε λεφτα για να το κανω μαζι της:

_“Baby, I give you 100 euros. You fuck me, OK?“

_“OK, but I am gay!“

_“You are gay?“

_”Yes, I am! Marricon! Comprendes?”
Να σημειωσω εδω οτι μιλαω α-πται-στα ισπανικα! Ειναι 5-6 λεξεις μεν, αλλα τις προφερω απταιστα. Buenos Dias, Buenos Aires, Santiago Calatrava, Mucho gusto, Mucho macho, Mucho putso κλπ. Και με αυτα εκανα μουρλια συνενοηση στη Βαρκελωνη.

“Ειναι ευκολα τα ισπανικα ρε μαλακα“, μου ειχε πει ενας φιλος. “Ειναι σαν τα ελληνικα, απλα μετα απο καθε λεξη βαζεις ενα –os“.
_“Tesseros biros parakalos!“ Παρηγγειλα στο μπαρμαν και μου τις εφερε.
_„Posos kanos?“
_“Dekaexos evros!“ μου λεει το παλικαρι.
_“Pos se lenos?“ τον ρωταω.
_“Alexis!“
_“Katalanos?“
_“No, Athinaios! Apo to Kalamaki.“
_“Και τοτε τι με αφηνεις να μιλαω ισπανικα τοση ωρα μωρε cabron?“
Ο Αλεξης ηταν DJ sto Soul, ενα ωραιο μπαρακι στο Barri Gotic και μενει 10 χρονια στη Βαρκελωνη. Περναει καλα στη Βαρκελωνη, αλλα καμια φορα του λειπει η Αθηνα.
_“Τι σου λειπει?“
_“Τιποτα ιδιατερα. Ενταξει, οικογενεια και φιλοι.“
_“Αυτα ειναι κλασικα. Εννοω απο την πολη τι σου λειπει που ειναι καλυτερο στην Αθηνα.“
_“Ε, αν επιμενεις για κατι, ας πουμε η νυχτερινη ζωη. Εχει πιο πολυ κινηση η Αθηνα τη νυχτα.“ E, ενταξει ρε Αλεξ. Σ’ αυτα ειμαστε πρωτοι...

Τελος παντων, απο τη Rampla λοιπον εφτασα στο λιμανι περνωντας απο το αγαλμα του Cristobal Colon.

Ωραια κτιρια στο δρομο για το λιμανι. Πολυ ρομαντικη ατμοσφαιρα που με εκανε να κατεβαζω ερωτικα ποιηματακια οπως "Γαβροι! Ρουφιανοι! Γαμιεται το λιμανι!"

Το Ταχυδρομειο.

Το λιμανι ειναι καταπληκτικο, οπως βλεπετε απο τις φωτογραφιες, θυμιζει τρομερα Πειραια, απλα ειναι πιο καθαρο, πιο ησυχο, πιο ρομαντικο, πιο ανθρωπινο και πιο ωραιο. Καμια σχεση δηλαδη.

Δε μπορω να τα βλεπω αυτα τα πραματα. Πως καταφερνουν αυτες οι πουτανες οι ξανθιες και παιρνουν τα καλυτερα παιδια!!!

Για να φωτογραφισω αυτο το ηλιοβασιλεμα, μου γλιστρησε η Powershot απο τα χερια και κατρακυλησε αρκετα σκαλοπατια προς τα κατω. Με ανοιγμενο το φακο... Ζει μεν, αλλα κανει εναν περιεργο θορυβο οταν ανοιγει και κλεινει ο φακος... Ιδωμεν...

Η πολη γενικα εχει το flip-side της με βρωμια, επικινδυνες γειτονιες με παραξενους τυπους αλλα βλεπω οτι αρχιζει και αδερφιζει επικινδυνα. Ευρωπαικη αρχιτεκτονικη, πολυ ωραια κτιρια, καθαρα ταξι, εστιατορια με μεγαλο αριθμο θεσεων για μη καπνιστες, ποδηλατοδρομοι που δεν χρησιμοποιουνται για παρκαρισμα,

μεγαλοι δρομοι χωρις τρομακτικη φασαρια... Κορναρισματα ελαχιστα. Εξατμιση μηχανης δεν ακουσα οσες μερες εμεινα.
Με τετοιες αρχιδιες πανε να ξεγελασουνε οι Καταλανοι τους λιγουρηδες τους Ευρωπαιους που γεμιζουν την πολη ασταματητα. Δεν ειναι τυχαιο οτι ειναι απο τους πιο hot προορισμους στην Ευρωπη και απο τις πιο περιζητητες θεσεις για Erasmus. Γιατι δε θελει κανεις να ερθει στην Αθηνα, ρε πουστη? Πρεπει να ειναι οργανωμενο σχεδιο των Εβραιο-μασονο-αμερικανο-τουρκο-αλβανο-γυφτοσκοπιανων που θελουν να πληξουν τον τουρισμο μας...

Η Plaza Reial με τις καμαρες και τα υπαιθρια cafe της.

Η Pedrera, ενα απο τα απιστευτα κτιρια του Gaudi, που ειναι ενας απο τους πολλους λογους να επισκεφτεις την πολη.

Το γνωστοτερο του βεβαια, η Sagrada Familia.

Δρομακι στην παλια πολη.

Να πατε!!!

Ολες οι photos εδω http://picasaweb.google.de/nikoszardiniera/Barcelona02#

Να προτεινω και ενα ταινιακι? Ξεκιναει σημερα στην Ελλαδα.
Ο νικητης των Oscar, το Slumdog Millionaire. Ενος πολυ καλου Βρετανου σκηνοθετη του Danny Boyle, που εχει κανει το Trainspotting και το The Beach. Στα χερια του το πιο χαζο σεναριο γινεται ταινιαρα. Με χαλασε μεν το αμερικανικο happy end, αλλα το ταινιακι σε καθηλωνει. Το θεμα? Οι εικονες? Η μουσικη? Δε θα βαρεθειτε ουτε λεπτο. Ενταξει, ειναι ευπεπτο, αλλα μπροστα στις αμερικανικες μαλακιες που εχετε δει φετος και θα δειτε ακομα, ειναι αριστουργημα.

Δε θελω να γινω ιεροσυλος, αλλα θυμιζει λιγο μια απο τις αγαπημενες μου ταινιες, το "Cidade de Deus". Η πολη του Θεου.
Μη βαρατε! Ειπα "θυμιζει λιγο".

Και φυσικα να πατε να δειτε την εκθεση http://www.bodiesinathens.gr/
με τα σωματα. Ειναι αληθινα σωματα, δηλαδη πτωματα που εχουν επεξεργαστει ειδικα για να διατηρουνται και να επιδεικνυονται. Το εισιτηριο ειναι λιγο ακριβο αλλα αξιζει.