Ζαρντινιερα: Cesaria Evora στην Αθηνα

Ειχα 3 μερες Αθηνα και Τριτη βραδυ πηγα στην Παναθα. Που αλλου?
Τεταρτη ειχα 2 επιλογες. Παναθα μπασκετ ή Cesaria Evora.
Σκεφτηκα οτι το μπασκετακι θα εχω την ευκαιρια να το ξαναδω, ενω η Cesaria ποιος ξερει ποτε θα ξαναρθει και αν θα ειμαι εγω εδω... Οποτε η αποφαση ηταν ευκολη.

Ειμαι φαν της εδω και αρκετα χρονια.
"Ποιε ειναι ρε αυτη?" με ρωτησε ενας φιλος.
"Δεν εχεις ακουσει το κινητο μου να χτυπαει? Το Tiempo y silencio ειναι." Απο το album 'São Vicente di Longe', εναν απο τους αγαπημενους μου δισκους.

Ο χωρος της συναυλιας, το Αθηνων Αρενα που παιζουν οι Ρεμοτερζηδες, δε με ενθουσιαζε ιδιατερα, οπως επισης και το αλμυρο εισιτηριο. Το φθηνοτερο που βρηκα ηταν στα 75 ευρα.

Τελικα φτασαμε στο μαγαζι που δεν ειχε τα κλασσικα σκυλοτραπεζοκαθισματα, αλλα μονο καρεκλες.

Ωραιος χωρος, αλλα αρχισα να ξενερωνω με τον κοσμο. Επροκειτο για το κοινο του Ρεμου. Ειδικα εκει που καθομουν που ηταν και τα ακριβα εισιτηρια ηταν τιγκα στα σακακια, τα εξωπλατα φουστανακια, τα ταγιερακια κλπ.

Οι φοιτητες που ηταν ντυμενοι πιο alternative μεχρι να διοριστουν στο δημοσιο και να αρχισουν να βγαζουν κι αυτοι λεφτα, ηταν στα μπαρακια στους εξωστες.

Επισης με ξενερωσε οπω παντα η καπνιλα. Μονιμο συστατικο της ελληνικης νυχτερινης διασκεδασης και οχι μονο. Εκει που καθομουν δε με χαλαγε πολυ γιατι δεν καπνιζε κανεις, ισως επειδη εμοιαζε η ατμοσφαιρα με Λυρικη Σκηνη, αλλα στο μπαρ που πηγα για να παρω ποτα επαθα σοκ. Υπηρχαν καμια 30αρια τσιγαρα διπλα μου, δηλαδη καπνιζαν ολοι.
_ "Καπνιζεις?" ρωτησα το μπαρμαν.
_ "Οχι!"
_ "Και πως την αντεχεις εδω?"
_ "Συνηθεια! Ελπιζω απο 1η Ιουλιου να περιοριστει αν δεν εξαλειφθει τελειως."
Ιδωμεν...

Η ξυπολητη ντιβα βγηκε οντως ξυπολητη κατα τις 21:45. Τη συνοδευσε καποιος στη σκηνη. Φαινεται γερασμενη. Ειναι και 68αρα κιολας.

Ξεκινησε αλλα να λεμε την αληθεια δε ζεστανε το κοινο, εμενα δηλαδη. Δε σκεφτηκα "Πωπωωω! Καμια σχεση με τα CD. Live ειναι τελειως πολυ καλυτερα!"οπως συμβαινει συνηθως στις περισσοτερες συναυλιες.

Το κοινο απο κατω κουνιοταν στις καρεκλες το οποιο μου φαινεται απιστευτη μαλακια. Η σηκωνεσαι και του δινεις να καταλαβει η βαλε κωλο κατω και ηρεμησε.

Καποια στιγμη αφησε το μικροφωνο, ειπε κατι στα πορτογαλικα που εμοιαζε με fumar, ανοιξε ενα κουτι Marlboro και αναψε τσιγαρο εν μεσω χειροκροτηματων. Πολυ γκαυλωσαν οι χαρμανηδες νεοελληνες με το θεαμα. Αραξε και σε ενα τραπεζι και ηπιε ενα ποτηρι νερο την ωρα που οι μουσικοι της συνεχιζαν σε instrumental στυλ. Τι να πεις? Μεγαλη γυναικα ειναι.

Μετα απο λιγο ειπε παλι κατι στα πορτογαλικα, που ως γνωστον ειναι μια γλωσσα με πολλα 'ου΄ (Πως λεμε mustukuluru ή pun' tu mustukuru mu). Προσπαθησε να διαβασει κατι απο ενα ραβασακι, αλλα κανεις δεν καταλαβε. Ξαναδοκιμασε και ειπε κατι που ακουστηκε σαν Γκαλανί και προφανως εννοουσε τη Γαλανη, η οποια εμφανιστηε αμεσως στη σκηνη για να πουν μαζι το Um Pincelada.

Cesaria, πολλα πρασινα φωτα βλεπω. Μηπως εισαι κι εσυ βαζελα? Δε μας λες και τον υμνο στα πορτογαλικα? Silugu megalu! Den iparhu allu!

Στο τελος αναγκασε και το κοινο να σηκωθει οπως ταιριαζει σε μια τετοια συναυλια και να χορεψει. Μας ξεπεταξε σε μιαμιση ωρα. Αυτοι που πληρωσαν τα εισιτηρια των 90 ευρω δηλαδη, πληρωσαν 1 ευρω ανα λεπτο. Ουτε ροζ τηλεφωνο να επαιρναν. Η δευτερη μεγαλυτερη αρπαχτη που εχω δει. Η number 1 by far ηταν η συναυλια της Αρβανιτακη στο Mainz το καλοκαιρι του 2001. Μολις και μετα βιας λιγο παραπανω απο μια ωρα και αυτο μετα απο πολλα biz.

Tελικα μαλον το μετανιωσα που δεν πηγα Παναθα, γιατι εγινε και ματσαρα (παραταση πηγε). Και ματαξαναορκιστηκα να ξαναπαω την επομενη φορα σε συναυλια μονο αν γινει σε θερινο θεατρο κατα προτιμηση χωρις καθισματα...