Paris

Τελευταια φορα που ημουν στο Παρισι ηταν πριν 11 χρονια οταν σηκωσαμε το πρωτο ευρωπαικο με το απιστευτο (και οχι και τοσο καθαρο) κοψιμο του Stojan πανω στο Montero στο τελευταιο δευτερολεπτο. Καθομουνα μαλιστα ακριβως διπλα στον πανιβλακα Αντρεα Μικρουτσικο και την τοτε γυναικα του τη γυμναστρια τη Φωτεινη. Μου ειχε κανει εντυπωση το γεγονος οτι τα βαζελοχουλιγκανια ερχοντουσταν συνεχεια να βγαλουν φωτογραφιες μαζι τους, καθως νομιζα οτι οι νταβραντισμενοι Ελληναραδες με τα ξουρισμενα κεφαλια που μολις πριν λιγο ειχαν πλακωσει στο ξυλο τους οπαδους της Barcelona (γιατι τολμησαν να υποστηριξουν την CSKA στιν ημιτελικο, και μιλαμε για πολυυυυ ξυλο) δε μπορει να παρακολουθουν εκπομπες του Μικρουτσικου και να τον γουσταρουν κιολας, αλλα η πραγματικοτητα με ειχε διαψευσει πανηγυρικα. Μιλαμε για λατρεια!

Επισης θυμαμαι την τρομακτικη διαφορα που ειχε το σχετικα καινουργιο τοτε αερορομιο Charles De Gaule σε σχεση με το δικο μας τριτοκοσμικο του Ελληνικου. Σημερα η πραγματικοτητα ειναι ακριβως αντιθετη! Για τους βρωμογαλλους ομως και την αθλια συμπεριφορα τους (και το τρισαθλιο αεροδρομιο τους) θα γραψω στο τελος.


Παμε Παρισι.

Η εκκλησια (δε θυμαμαι πως λεγοταν) και πισω στο βαθος η Sacre-Coeur (ιερη καρδια).
Γιατι ξεκιναω μ' αυτη? Ηταν η πρωτη που τραβηξα μια και ο δρομος ηταν διπλα στο ξενοδοεχειο μου.

Εδω μπροστα, την ωρα που εβγαζα τη φωτογραφια, μου ηρθε την Τεταρτη το βραδυ ενα SMS απο ενα φιλο Σερβο που ελεγε στα γερμανικα "Συγχαρητηρια για τη νικη. Ευτυχως που ειχατε και μερικους Σερβους".
Κρυος ιδρωτας με ελουσε! Τον πηρα αμεσως τηλεφωνο.
"Αν υποψιαστω οτι κερδισε ο γαυρος, θα πεθανωωωωωωω !" του λεω με κομμενη την ανασα.
"Δεν ξερω τι ειναι gavros, αλλα νικησατε τη Werder!!!"
"Ajde u pičku materinu" του ειπα και το εκλεισα, αλλα το αφηνω καλυτερα αμεταφραστο...

Η οπερα.

Εδω ζουσε το Phantom of the opera αλλα βαρεθηκε να μαλακιζεται και να τραγουδαει στα μπουντρουμια και πηγε στην Ελλαδα να γινει φιρμα στα καλυτερα νυχτομαγαζα. Απ' οτι ακουγεται τωρα θελει να κατεβει και για υποψηφιος προεδρος του Πασοκ.

Louvre by night. Απο το λεωφορειο.


Νυχτερινη κινηση στο Παρισι

Το bateau mouche (au chocolat) που μας πηγε βολτα στο Σηκουανα (Αισχρη μεταφραση του ποταμου Seine).

3 συναδερφισσες φωτογραφημενες φλου στο μπαρ του ξενοδοχειου.
Η Melahat (TUR), η Sigrid (GER), και η Μαρια (GRE).


Η Gallerie Lafayette



H Place Vendôme





Απιστευτο ζευγαρι προφανως απο καποιο νησι της Καραιβικης (Γουαδελουπη?).

Το παρκο της Tuilerie, αναμεσα στο Λουβρο και το Champes Ellysee.

Αγαλμα αφιερωμενο στον Αγνωστο Ψηφοφορο
(ο οποιος μολις καταλαβε τη μαλακια εκανε)

H εξωτερικη μας πολιτικη. Ξεβρακωτη και εκτεθειμενη.


Πισω απο τη ροδα του λουνα παρκ διακρινεται η σκια της Αψιδας του Θριαμβου...

... και η σκια του Πυργου...

... και απο την αλλη κατευθυνση το μουσειο του Λουβρου.

Η εισοδος του μουσειου

Αν μπειτε μεσα να δειτε μονο τη Νικη της Σαμοθρακης και να φυγετε. Τα υπολοιπα ειναι βαρετα και το σημαντικοτερο δεν ειναι ελληνικα. Αντε ισως και τη Τζοκοντα, γιατι φτιαχνει ωραια σοκολατακια.

„Σιγα μην κατσω να δω τις υπολοιπες βλακιες. Εγω ειδα μονο τα ελληνικα εκθεματα και εφυγα.“ μου ειχε πει παλια μια φιλη που ειχε παει. Να υποθεσω οτι ψηφισε Καρατζαφερη τις τελευταιες εκλογες?
Βεβαια δεξια ηταν σιγουρα μια και ηταν ανηψια του Αλογοσκουφη. Τον Αλογοσκουφη μας το ανεφερε συνεχεια ενας καθηγητης στο Πανεπιστημιο, ο Τσερκεζος. Εμεις γελουσαμε με το ονομα του αγνωστου τοτε Αλογοσκουφη. Η ανηψια του μου εξηγησε οτι το κανονικο ονομα της οικογενειας (με καταγωγη καπου Παρνασσο, Αραχωβα) ηταν διαφορετικο αλλα ενας παππους της οικογενειας επεσε με το αλογο σε ενα γκρεμο του Παρνασσου. Ο παππους τη γλυταρε, το αγαπημενο του αλογο ομως οχι. Και ο παππους εκοψε ενα κομματι απο την ουρα του αλογου και το εβαλε για παντα ενθυμιο στο σκουφι του. Απο τοτε ολοι στο χωριο τον ελεγαν Αλογοσκουφη και του εμεινε (οπως αλλωστε συμβαινει παντα με τα πιο πολλα επωνυμα, που συνηθως ειναι παρατσουκλια η επαγγελματα). Το ξερω οτι με τις παπαριες που γραφω δεν ξερετε τι να πρωτοπιστεψετε και δεν ξερετε ποτε τελειωνει η πλακα και ξεκινα η πραγματικοτητα, αλλα αυτη την ιστορια την πιστευω.

Η Notre-Dame (Παναγια των Πατησιων)

Η καινουργια ταινια του Jean-Jacques Annaud. Να τη δουμε.

Και ξανα Τuilerie.

Λιγο περπατημα απο το Λουβρο μεσα απο το παρκο της Τuilerie τελειωνει μπροστα στον πιο διασημο δρομο (και εναν απο τους ακριβοτερους) του κοσμου.

Τη λεωφορο των Ηλιθίων Παιδίων, Champes Ellyseés.
Η Αrc de Triomphe πισω απο τη βαση του Οβελισκου. (Στα γαλλικα Obelix)

Εκθεσιακος χωρος της Citroen


Le peripter


Arc de Triomphe – Η Αψιδα του Θριαμβου
Μπορεις να ανεβεις και πανω για 8 ευρωπουλα.
Το εκανα και αξιζε.


Οταν κοιτας απο ψηλαααααου! Η Boulevard Champes Elyseés.
Στο βαθος ο Λουβρος.

Δεξια ο πυργος ...
... του Αιφελ ...
... και του Montparnasse (του ορους Παρνασσου).

Η Arc de la Defense (Αψιδα της Αμυνας)
Η καινουργια μοντερνα αψιδα στη συνεχεια της Boulevard Champes Elyseés.

Το μνημειο του Αγνωστου Στρατιωτη με τους Γαλλοτσολιαδες.

Πως λεμε Γερμανοτσολιαδες? Να θυμισω οτι Γερμανοτσολιαδες ηταν οι Ελληνες πατριωτες και εθνικοφρονες συνεργατες των Ναζι, που μετα την απελευθερωση εγιναν κρατος και παρακρατος με πρωθυπουργο το .... Γεωργιο Παπανδρεου. Αυτα βεβαια δεν τα γραφει το βιβλιο της Ιστοριας.

Το παριζιανικο μετρο.
Πλακα πλακα στην Αθηνα εχουμε το πιο καθαρο μετρο απο αυτα που εχω δει τουλαχιστον (και εχω μπει σε παρα πολλα). Ενταξει, ειναι το πιο καινουργιο το δικο μας, αλλα θα μπορουσαμε να το εχουμε κανει τελειως μπουρδε και δεν το καναμε.

Στο Trocadero με το Robert, γερμανοδανο συναδερφο (θα μπορουσε να ειναι και τσοπανοσκυλο) που ζει σε μια βιλα στη Νοτια Γαλλια.
Του εχω προτεινει να ανταλλαξουμε με το σπιτι στο Περιστερι, αλλα θελει να το δει πρωτα...

Στο cafe του Musée de l'Homme (μουσειο του ανδρα)
Xρειαζομαστε επειγοντως ενα τετοιο μουσειο κυριε νομαρχη, μη μας τη βγαινουν ετσι οι Γαλλοι που ειναι ολοι τοιουτοι. Eνας εσπρεσσο και μια μικρη μπυρα κοστιζουν 10 ευρω. Ενταξει, τουλαχιστον ειχαμε ωραια θεα...


Epilogue: ΒΡΩΜΟΓΑΛΛΟΙ

Και κει που εφευγα χαρουμενος απο το ωραιο τριημερο στο Παρισι, οι βρωμογαλλοι καταφεραν να μου χαλασουν τη γευση.
Στο τριτοκοσμικο De Gaule (του κωλου δηλαδη) σε πιανει καταρχην καταθλιψη με το που πατας το ποδι σου μεσα. Ειναι ο καταθλιπτικος φωτισμος, ειναι το αθλιο σερβις τους, ειναι που δε μιλανε αγγλικα, ειναι που γαμιουνται ολοι, δεν ξερω, παντως σε παιρνει απο κατω.

Στον ελεγχο λοιπον ανακαλυψαν οτι ειχα μαζι μου μια κολωνια. Βασικα ειχα και αλλα υγρα (φακων επαφης, φυσιολογικο ορο κλπ.) αλλα τα ξεφτερια ειδαν μονο την κολωνια, η οποια ηταν σχεδον αδεια.
Η τυπισσα μου ειπε στα γαλλικα να τη βγαλω εξω (την κολωνια). Την εβγαλα εξω, την πηρε, την ψηλαφισε (την κολωνια παντα) και στο τελος την πεταξε στα σκουπιδια!
Τα πηρα στο κρανιο και την εβγαλα απο τα σκουπιδια. Ειχε μεινει ελαχιστη μεσα, αλλα με τσαντισε ο τροπος.
"What the fuck are you doing mori hamoura?"
"Regulations!"
"I know the regulations mi su gamiso. Petao kathe vdomada."
"Regulations!"
Τελως παντων να μην τα πολυλογω απο τους 4 που ηταν στον ελεγχο μονο μια μιλαγε αγγλικα.
Το προβλημα ηταν οτι οι φωστηρες οι ευρωβουλευτες αποφασισαν με το επιστημονικο συστημα της κολοκυθιας οτι καθε επιβατης επιτρεπεται να παρει μεσα στη χειραποσκευη το πολυ 10 μπουκαλια μεχρι 100 ml το καθενα.
101 ml απαγορευεται. 10 χ 100 επιτρεπεται.
Μπορεις να παρεις και ενα αδειο μπουκαλι του ενος λιτρου.
Φυσικα μπορεις να αδειασεις τα 10 χ 100 μεσα στο μπουκαλι του λιτρου, αλλα η ευρωβουλη προφανως θεωρει τους τρομοκρατες ηλιθιους να κανουν κατι τετοιο!
Επισης πρεπει τα παραπανω μπουκαλια να τα βαλεις σε πλαστικη σακουλα και να τα παραδωσεις ξεχωριστα στον ελεγχο.
Και οταν ξεκινησε το μετρο ολα τα αεροδρομια το εκαναν ετσι. Και φυσικα μοιραζαν σακουλες στους ταξιδιωτες. Μεχρι που καταλαβαν ποσο ηλιθιο ειναι και ο ελεγχος σιγα σιγα ατονισε.
Παντου?
Οχι βεβαια!
Στη Γαλατια, υπαρχει ενα μικρο χωριο, που οι κατοικοι του αντιστεκονται σθεναρα και ζητανε ακομα τα μπουκαλια μεσα σε σακουλα.
Και αν δεν εχεις μαζι, η την αγοραζεις απο το μαγαζι πριν τον ελεγχο η απλα εχασες.
"Δηλαδη αν βαλω την κολωνια στο σακουλακι μπορω να την παρω μαζι μου?"
"Ναι."
"Αλλα ετσι σκετη δε μπορω, σωστα?"
"Σωστα!"
"Με κοροιδευετε?"
"Κυριε η τη βαζετε στη σακουλα η την πεταμε."
"Ε, δωστε μου μια."
"Δεν εχουμε. Να πατε εξω να αγορασετε. Και μην συνεχισετε αλλο. Η πατε να αγορασετε η φωναζουμε την αστυνομια και τοτε θα εχετε μεγαλο προβλημα."
Κι επειδη ξερω οτι οι γαλλομπατσοι ειναι χειροτεροι απο τους δικους μας, εκανα τουμπεκι και αφησα την κολωνια.
Μπαινοντας στο αεροπλανο, μια κυρια πισω μου κρατουσε στο χερι το σακουλακι.
"Τα καταφερατε τελικα με την anti-terror σακουλα?" τη ρωτησα.
"Οχι, μου πηραν την κολωνια. Και μολις την αγορασα για 60 ευρω."
"Αφου εχετε σακουλα."
"Ναι, αλλα οταν πηγα να τη βαλω στη σακουλα, μου ειπε η καρια οτι τωρα ειναι αργα."
"Και την πεταξε?"
"Οχι βεβαια, την εβαλε στην ακρη για να την παρει μαζι της!!!"
Β-Ρ-Ω-Μ-Ο-Γ-Α-Λ-Λ-Ο-Ι!

Επιστροφη στο φουτουριστικο σταθμο του αεροδρομιου της Φρανκφουρτης
με το γυαλινο θολο.

Αυτος ειναι ο σταθμος των υπεραστικων τραινων, γιατι ο σταθμος των τοπικων τραινων ειναι αστα να πανε (ενταξει δεν ειναι και Λαρισης, αλλα για ευρωπαικα δεδομενα ειναι απαραδεκτος)