Οχι δε θα ασχοληθουμε με την κριτικη του Γιακουματου προς την Εθνικη και τον Οττο.
Παμε πισω ξανα στην Πολη.
Μεγαλη Δευτερα βραδακυ (του 2006) και μολις εχουμε προσγειωθει στο Hava Limani (ετσι λεγεται το αεροδρομιο στα τουρκικα) της Πολης. Του πουλ(ιμαν)ιου τους το χαβα αυτοι οι Τουρκοι!
Βγαινουμε εξω για ταξι. Τα ταξι του αεροδρομιου εχουν την επιγραφη „Hava Limani Taksi“.
Ο τουρκοταριφας, κοντος, μαυριδερος, γυρω στα 60, θυμιζει τον ηθοποιο Νικο Φερμα (τον πατερα της κοπελας που θελει να παντρευτει ο μπακαλης στο „Ζηκο“). Xαμογελαστος ανοιγει το πορτ-μπαγκαζ. „
Ωχ“ σκεφτομαι, „αν ειναι σαν τους δικους μας ταριφες του αεροδρομιου, θα μας πιασει τον κωλο μεχρι να φτασουμε στο κεντρο“. Αλλα εχουμε μαζι μας το Lonely Planet και ξερουμε ποσο στοιχιζει κανονικα η διαδρομη.
„Welcome“ μας λεει.
“Tesekür Ederim (=”Ευχαριστω” στα τουρκικα). Sultanahmet please!”
“You speak turkish?” με ρωταει απορημενος.
“No!” Ξεκιναμε και καπακι σκαει μυτη μπροστα μας ενα συντριβανι.
“Sadirvan!” του λεω.
“You speak turkish?” με ξαναρωταει.
“No!” του ξαναλεω. Η αληθεια ειναι οτι ξερω αρκετες λεξεις (τοσα χρονια “νταραβερ” με τα καρντασια τους Τουρκους της Γερμανιας...)
”Where are you from?“ ρωταει.
“Poland” δειχνω την Παουλινα “and Yunan!”
“Yunaaaan?” και με κοιταει απο τον καθρεφτη “Are yoooou … Greeeek?” με ρωταει με εκπληξη λες και του ειπα οτι ειμαι Χαβανεζος bisexual και μολις επεστρεψα απο διακοπες στη Σαουδικη Αραβια με τον νεγρο gay εραστη μου το Γουιλυ το μαυρο θερμαστη απο το Τζιμπουτι που ειναι μεταμφιεσμενος σε Πολωνεζα φεμινιστρια και με συνοδευει σε gay party που οργανωνει ο Erdogan για τα γενεθλια της λεσβιας κορης του.
“Yes, re arkadas! Greek!”
“Aaaaa, Greece!! I love Yunan! I love Greece!”
“Ε, ενταξει ρε Μεμετη. Τοσα χρονια μας πηδουσατε, λογικο ειναι να εχει αναπτυχθει κι ενα αισθημα. Βαλε και τα κουμπαριλικια του Κωστακη με το δικο σας τον Erdogan, εδεσε το γλυκο.”
Δεν του τα ειπα αυτα. Ηταν ετσι κι αλλιως απασχολημενος γιατι εψαχνε βιαστικα κατι στο κινητο του. Ξαφνικα μεσ’ στην τρελη χαρα το γυρναει προς το μερος μας, αρχιζει να παιζει ενα τουρκο-ποπ τραγουδι (στο κινητο του) και με κοιταει καταχαρουμενος (μιλαμε, να γελαν και τα μουστακια του).
“I love Yunan! I love Elena!” φωναζει.
“Αμαν” λεω “αφηνιασε”. Θα μας παει πουθενα να μας σφαξει ο Βεληγκεκας.
Και τοτε αναγνωριζω το ασμα.
“You’re my lover. Undercover.” Το στιχουργικο αριστουργημα της Ναταλιας Γερμανου. Ε, και η Eurivision θελει τη Γερμανου της.
"Aaaaaaaa, 'Number One' arkadas, e? You like 'Number One', re turkotarifman?" του λεω.
“Yes! I love 'Number One'! I love Yunan! I love Elena!” να ουρλιαζει ο Σαματα-Ταριφ! Και να πηγαινει στο ρυθμο του τραγουδιου μια τερμα αριστερα, μια τερμα δεξια.
Οχι μονος αυτος στη θεση του, αλλα και ολο το ταξι απο τη μια λωριδα στην αλλη.
“Re arkadas! Yiavas-Yiavas(='σιγα')! Not tsabuk-tsabuk(='γρηγορα')! You will kill us, re pusti!!”
“Ho-ho-ho! Arkadas, you speak good turkish! I love Yunan! I love Elena!” και δωσε στροφες και tsalim(ια) ο Αλη. Τελικα μετα απο αρκετα γελια και μια σχετικα γρηγορη διαδρομη που μου θυμισε Λεωφορο Ποσειδωνος (τοσο απο πλευρας διαδρομης, οσο απο πλευρας οδικης συμπεριφορας των καρντασηδων) φτασαμε στο κεντρο του Sultanahmet, αλλα ο Ταριφογλου δε μπορουσε να καταλαβει που ειναι το ξενοδοχειο μας.
“OK arkadas.” του λεω. “Leave us at Aghia Sophia. You know? FBCAG (Former Byzantinian Cathedral of Aghia Sohia). You understand? Greek Cami! Tha to vrume monoi mas to oteli! OK?” και μας αφησε διπλα στην Αγια Σοφια ψιλοντροπιασμενος που δε μπορουσε να βρει το ξενοδοχειο.
Κοιταξα το χαρτη και ειπα στην Παουλινα: “Μια δεξια, μια αριστερα, αλλη μια δεξια, και αλλη μια αριστερα. Ευκολο ειναι.” Οντως, καναμε μια δεξια, μια αριστερα και εκει που ειχαμε σχεδον φτασει ακουω πισω μου “Μπιιιπ! Μπιιιπ!”. Νατος παλι ο ταριφας!
Τον κοιταω με μια εκφραση και καλα “Τι εγινε ρε Τουργκουτ? Ξεχασαμε τιποτα?”
“Gel(=’ Ελα’)” μου λεει και μου κανει νοημα να ξαναμπω στο ταξι.
“Τι θελει ρε πουστη τωρα?” σκεφτομαι.
“Gel” ξαναλεει και κατεβαινει.
“Hotel Hanedan! Gel!” και μου δειχνει τα ματια του. Και τοτε καταλαβα. Φευγοντας, ανακαλυψε τυχαια το δρομο που βγαζει στο ξενοδοχειο μας και αφου το βρηκε τυχαια γυρισε να μας παρει!!! Εσκασα στα γελια.
„OK re arkadas! No problem. We find hotel. We walk! Don’t worry” λεω γελωντας.
“Gel” ξαναλεει και μου βουταει τη βαλιτσα.
Και μας πηγε. 1 λεπτο δρομος, πιο ευκολα θα ειχαμε παει με τα ποδια. Πηγα να βγαλω κατι να του δωσω αλλα δε δεχτηκε. “Yia sou” ειπε και εξαφανιστηκε οριστικα.
Το ξενοδοχειακι δεν ηταν τιποτα πολυτελες, απλα αξιοπρεπες, αλλα δε χρειαζομασταν τιποτα καλυτερο. Το ειχα βρει μετα απο αρκετο ψαξιμο στο ιντερνετ. Ειχε 65 ευρω τη βραδυα. Τον πηρα τηλεφωνο το Süleyman το αφεντικο.
“Τι τιμη θα κανουμε arkadas?”
“60 αν πληρωσεις μετρητα” μου λεει.
“Ελα ρε, κοψε κατι.”
“ΟΚ 50.”
“Αν μεινουμε 4 μερες?”
“Χμμμμ 45.”
“OK, το παιρνουμε."
Την αλλη μερα το λεω στο Μεμετ το συναδερφο.
“Ασε θα τον παρω εγω να πληρωσεις πιο λιγα.” λεει ο Μεμετ, ο οποιος ειναι Fenerbahce και ακομα θυμαται την καζουρα που του ειχα κανει μετα το 4-1.
“Γιατι τον ξερεις, ρε καυλιαρη Μεμετ?”
“Οχι ρε θα μας κανει καλυτερη τιμη.”
“Ε καλη ειναι ρε. Τι αλλο να κανει?”
“Ασε. Θα κανονισω εγω. Μην εισαι μαλακας.” Μετα απο λιγο μου ερχεται.
“Λοιπον 40 ευρω το καναμε. Καλα ειναι?”
“Καλα ειναι ρε. Μη μας περασει και φραγκοφονιαδες. Καλα τι του ειπες?”
“Του ειπα, ρε αυτος ειναι Ελληνας, θα ερθουν ζευγαρι τωρα αλλα εχει μεγαλο σοι και ειναι ολοι απο την Τουρκια” (δεν ειπε ψεματα). “Αν του αρεσει, του χρονου θα σου φερει ολο το σοι και ειναι παρα πολλοι” (εδω ειπε ψεματα). Κουφαλα Μεμετ!
Τελικα ο Süleyman ηταν πολυ πιο μικρος απ οτι ακουγοταν στο τηλεφωνο. Μας εδειξε το δωματιο, αφησαμε τα πραματα και βγηκαμε μια γρηγορη νυχτερινη βολτα στη γειτονια.
Κατσαμε σ ενα μαγαζι με θεα τη νυχτερινη Αγια Σοφια. Ηταν Απριλης αλλα εκανε ψιλοπουτσοκρυο. Απο καπου ερχοταν μοντερνα ποπ και ροκ μουσικη προφανως απο τηλεοπτικη εκπομπη στυλ ΜΤV. Σε καποια φαση μου λεει η Παουλινα “Πολωνικα μιλανε!”
Τελικα ο Süleyman ηταν πολυ πιο μικρος απ οτι ακουγοταν στο τηλεφωνο. Μας εδειξε το δωματιο, αφησαμε τα πραματα και βγηκαμε μια γρηγορη νυχτερινη βολτα στη γειτονια.
Κατσαμε σ ενα μαγαζι με θεα τη νυχτερινη Αγια Σοφια. Ηταν Απριλης αλλα εκανε ψιλοπουτσοκρυο. Απο καπου ερχοταν μοντερνα ποπ και ροκ μουσικη προφανως απο τηλεοπτικη εκπομπη στυλ ΜΤV. Σε καποια φαση μου λεει η Παουλινα “Πολωνικα μιλανε!”
“Λες να ειναι Πολωνοι τα αφεντικα” λεω?
Στην εξοδο τους πιασαμε την κουβεντα:
“Ειστε Πολωνοι?”
“Οχι!”
“Μα βλεπετε Πολωνικο καναλι!”
“Α ναι,” λεει χαμογελωντας πονηρα ο Χαλιλ.
“Βλεπουμε το πολωνικο καναλι γιατι παιζει ωραια μουσικη και εχει πολυ ωραιες γυναικες.”
“Αλλα βασικα για τη μουσικη ε?” και του κλεινω το ματι.
“Ναι ναι!” λεει πιανοντας το υπονοουμενο “για τη μουσικη!”.
Κι εκει θυμηθηκα το Μπιλαλ το συναδερφο ακριβως μετα το θριαμβο της Παπαριζας.
“Εμεις οι Τουρκοι ξερουμε απο καλη μουσικη” μου ειπε θριαμβευτικα. “Περσι δωσαμε 12αρι στη Ρουσλανα και κερδισε. Φετος δωσαμε 12αρι στην Ελενα και κερδισε κι αυτη.”
Εκει τα πηρα λιγο στο κρανιο
“Ακου ρε Μπιλαλ και προσεξε για να το εμπεδωσεις. Παπαρια ξερετε απο μουσικη. Απλα ειστε λιγουρια και ψηφιζετε τα καλυτερα κωλαρακια.”
“Γιατι ρε arkadas?”
“Ε τι, γιατι ρε arkadas? Δηλαδη απο τη Ρουσλανα που αν κοιταγες χαμηλα μεσα απο το μινι εβλεπες τις αμυγδαλες της, η φωνη σε εντυπωσιασε η η ερμηνεια? Και το κορμι το θανατηφορο της Ελενας που το σηκωναν ψηλα οι 5-6 greek πουτσαραδες που ειχε διπλα της δε σε αναστατωσε τοσο, οσο η εκπληκτικη μουσικη του Δαντη και οι στιχοι της Ναταλιας? Τι παπαριες μας λες? Πες ειμαστε γκαβλιαρηδες και λιγουρακοι και γουσταρουμε τα ξεκ”.
Πρωινο ξυπνημα και πρωτη εντυπωση της Πολης απο την ταρατσα του ξενοδοχειου που σερβιρεται το πρωινο. Σ’ αυτη τη γειτονια του Sultanahmet εκτος απο το 4 Seasons (ξερετε αυτο που προτιμουν οι αρχιεπισκοποι και οι σοσια-ληστες ηγετες) δεν υπαρχουν μεγαλα ξενοδοχεια...
...Ολα ειναι μικρα boutique hotels που σερβιρουν πρωινο στην ταρατσα. Και κατα τις 9 το πρωι ολες οι ταρατσες της γειτονιας ειναι γεματες τουριστες που πινουν καφε χαζευοντας τη θαλασσα, την Αγια Σοφια και το Μπλε Τζαμι. Δεν υπαρχει πιο ωραιος τροπος να ξεκινας τη μερα.
Με θεα τη Θαλασσα του Μαρμαρα (και του Σιδερα και του Μαραγκου και του Μπετατζη)
Τα Πριγκηπονησια
Τους συνταξιουχους
Τα αδελφινια
Τη γεφυρα του Βοσπορου (Bosporus Bridge) 
Την Ευρωπαικη πλευρα
Αναμεσα σε Αγια Σοφια και Τοπκαπι, η κρηνη του Σουλταν Αχμετ του 3ου (και μακρυτερου).
Η Αγια Ειρηνη στην εισοδο (πρωτη αυλη) του Τοπκαπι
Το Τοπ Καπι ειναι το παλατι που εχτισε ο Μωαμεθ ο πορθητης στη θεση του παλαιου βυζαντινου παλατιου. Τοπ Καπι δε σημαινει "πολυτελες γηροκομειο", αλλα "Πυλη του Κανονιου". Εδω μεσα ο Σελιμ πνιγηκε στο μπανιο του μετα απο ενα γερο μεθυσι με σαμπανια, ο Ιμπραημ τρελαθηκε μετα απο 4 χρονια εγκλεισμο σε ενα απο τα δωματια και η πανεμοφη ρωσσιδα Ροξελανα, γυναικα του Σουλειμαν του Μεγαλοπρεπη εστηνε τις ραδιουργιες της. Εδω διαδραματιζεται η οπερα του Mozart "Απαγωγη απο το Σαραι" και το "Τοπκαπι" του Jules Dassin με Μελινα Μερκουρη, Peter Ustinov και Maximilian Schell. Η σκηνη της διαρρηξης του μουσειου με το Maximilian Schell να κρεμεται με σκοινια απο το tavan επαναληφθηκε με τον Tom Cruise στο Mission Impossible.
Η αυτοκρατορικη πυλη
Η δευτερη αυλη 
Οι τουλιπες (η αλλιως τουλουμπες) ηταν το αυτοκρατορικο λουλουδι
Η ουρα για τα εισιτηρια του Χαρεμιου
Το σπαθι του Μωαμεθ του Πορθητη
Το Χαρεμι
Το μπανιο του Σουλτανου ειχε καγκελα για να μη μπορουν να τον δολοφονησουν την ωρα που απολαμβανε το μπανιο του. Βεβαια με ενα μικρο μπαχτσις, ο ευνουχος θα την ανοιγε την καγκελοπορτα.
Σχολειο που επισκεπτεται το Τοπκαπι
Τουλιπες παντου. Να εχει και στα Ζωνιανα τοσες πολλες? Sorry, τις μπερδεψα με τις παπαρουνες...
Η ταρατσα του Οσμαν του ΙΙΙ με θεα προς το Γαλατα
Το Mecidiye Köskü με θεα προς το Βοσπορο
Οι κουζινες (πισω απο τις τουλουμπες)
Για να δειτε το Τοπκαπι αρκετα αναλυτικα με ξεναγηση του Χαρεμιου, δε θα χρειαστειτε μια μερα οπως αναφερουν οι τουριστικοι οδηγοι αλλα 3-4 ωρες. Αν το παρετε και ελληνικα, δηλαδη "αντε να τελειωνουμε να πα να πιουμε κι εναν καφε" πιθανως ακομα λιγοτερο.
Και τελος εξω απο το Τοπκαπι, μπροστα απο την Αγια Σοφια αλλο σχολειο.
Ηθελα να ρωτησω τα παιδακια αν το βιβλιο της ιστοριας τους το εγκρινει ο ιμαμης της Πολης και ο νομαρχης του Εσκι Σεχιρ, αλλα δεν ηξερα τουρκικα.
Και ξανα στην ταρατα του ξενοδοχειου... by night
.JPG)
.JPG)
.JPG)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου